Granada...en het Lago de Apoyo...

Vrijdagochtend vertrok ik ´s ochtends om een uur of negen vanuit hostel Bigfoot te Leon. Het zou een makkelijke reis worden die dag van slechts drie uur; volgens het Bigfoot-informatie-prikbord moest ik een studentenbusje naar Managua pakken (25 Cordoba), om vervolgens op de busterminal te switchen naar een studentenbusje richting Granada (35 Cordoba). De studentenbusjes zouden vertrekken wanneer vol; ruw weg elk half uur. Inderdaad, zo ook die dag. In de studentenbusjes zaten alles behalve studenten. De busritjes verliepen vlekkeloos.

Aangekomen in Granada toverde ik wederom m´n kladpapiertje tevoorschijn, die ik de dag tevoren up-to-date had bijgekalkt. Op deze manier reizen is aangenaam: zonder reisgids reizen, slechts gewapend met een kaart van Centraal Amerika, geeft een vrijer gevoel. Al moet ik er ook bij zeggen dat een plattegrondje van een vreemde stad waar je nét bent aangekomen, ook wel prettig kan zijn...

Maar goed, na wat rondvragen, kwam ik in het sfeervolle Hostel Oasis terecht; een tophostel met zwembad, gratis internet, elke dag een gratis internationaal telefoongesprek en, zeker niet onbelangrijk, gratis koffie en thee! Een dormitorio-bed kostte me 7 dollar.
Die middag vergaarde ik info over de stad en haar omgeving. Om ´s avonds met de Australische Tamara naar Cafe Nuit te gaan om te salsadansen. Het was de eerste keer in drie weken en het was daarom weer even wennen. Maar na een paar nummers kwam ik weer wat los...

De volgende dag gingen Tamara en ik naar het Lago de Apoyo: dit ´meer van Apoyo´ is een meer dan 200 meter diepe krater gevuld met water, waarvan de opstaande kraterranden groen zijn bedekt met bomen en andere vegetatie. In de jaren ´70 was Jean Jacques Cousteau naar het kratermeer gekomen om de bodem te onderzoeken. Maar het onderzoek moest worden afgebroken omdat z´n apparatuur niet dieper kon gaan...Althans volgens de Amerikaanse eigenaresse van het hostel waar we verbleven...
Bij het horen van dit verhaal moest ik aan thuis denken, toen ik een jaar of acht was en m´n vader op druilerige zondagen naar de onderwateravonturen van deze Cousteau keek. Op die leeftijd was dat allesbehalve interessant, maar ik keek mee door gebrek aan andere bezigheden...

Het meer was werkelijk geweldig om te zien en de natuur gaf een vredige indruk...Ik vond het zelfs mooier dan het Guatemalteekse Lago de Atitlan, dat door velen als het mooiste meer van Centraal Amerika werd beschouwd...
Ik was blij gekozen te hebben om daar de nacht door te brengen.
Het was mogelijk om in het meer te zwemmen, te snorkelen, te kajakken en tubing te doen. Tubing is, zoals zoveel Engelse woorden, slechts een interessant woord voor het zitten en dobberen in een zwemband, danwel een autoband.
Ik deed die twee dagen niets meer dan wat zwemmen, damopgaven oplossen, spaans leren, m´n Costa Rica-plan in grote lijnen trekken en natuurlijk van het uitzicht genieten. Dat was genoeg.

Zondagmorgen om 10 uur vertrok onze shuttle weer terug naar het Hostel Oasis. Daar aangekomen, besloot ik de stad te verkennen. In het park ontmoette ik een plaatselijke gids die voor 5 dollar wel een prive rondleiding wilde geven; we liepen drie uur in de stad rond om alle belangrijke gebouwen te bekijken. Afwisselend sprak ik engels en spaans met deze gids en op deze manier wist ik m´n spaans ook wat te oefenen. Granada is de oudste stad van Centraal Amerika en is, net als Antigua, een typisch koloniaal Spaans stadje. Het stadje was mooi; veel mooier als Leon, maar voor mij minder mooi als Antigua. Sommige gebouwen waren mooier en imposanter dan de gebouwen in Antigua. Maar Antigua had haar straatjes met hobbelige keien, haar vele niet gerestaureerde ruines en was bovendien omringd door drie vulkanen...Granada had een moderne asfaltweg en slechts het nabijgelegen meer van Nicaragua...
Terug in het hostel gingen Tamara en ik ´s avonds naar dezelfde salsabar als de vrijdag ervoor.

De volgende drie dagen bestonden uit, in de stad rondlopen, internetten, een keer fitnessen in de plaatselijke gym en een boottocht naar de Isletas die voor Granada in het meer van Nicaragua lagen.
Donderdag vertrok ik naar Isla de Ometepe, maar daar vertel ik de volgende keer weer meer over...

adios, sebas