Adios Guatamala :-( ...Hola Honduras :-)

Afgelopen donderdag verruilde ik Guatamala voor Honduras...
Een moeilijke beslissing voor me gezien enerzijds de zee aan tijd die me nog zal resten in Centraal America, en anderzijds de relaxte manier waarop ik kan beslissen in een land te blijven of te vertrekken... Maar het zou te gemakkelijk zijn om in Antigua te blijven...

Als ik logisch naar m´n ´rooster´ keek, was het ook gewoon tijd om verder te gaan... Ik heb drie maanden van de 6 maanden die ik in Centraal America zal zijn, vertoeft in Guatemala. Voor de andere vier landen die ik wil aandoen (Honduras, Nicaragua, Costa Rica en Panama) heb ik ´slechts´ drie maanden de tijd...Dat klinkt veel, maar als je bedenkt dat ik een maand vrijwilligerswerk wil doen in Costa Rica, dan blijft er slechts een tweetal weken per land over...
Rationeel gezien valt m´n beslissing gemakkelijk te verdedigen...Maar...Daadwerkelijk weggaan is wat anders!

Op mij maakte het land Guatemala geen verpletterende indruk: het was soms mooi, maar vaak werd de schoonheid van het landschap verpest door het zwerfafval dat (vrijwel overal) in grote getale aanwezig was. De mensen lijken hier geen besef te hebben van de schoonheid van de natuur en gooien hun afval gewoon op straat...
Een ander punt dat stoort, is het vele geweld dat aanwezig is in Guatemala...Ik heb gelukkig geen directe ervaring opgedaan! Maar koop ´ns op een willekeurige dag een krant in Guatemala en schrik van het gedeelte van de krant dat in beslag wordt genomen door geweld! Ik schat zo´n tachtig procent van de krant!

Trouwens, op een indirecte wijze heb ik wel degelijk kennis gemaakt met het geweld in Guatamala...Ik zal dit verhaaltje met jullie delen... ;-P
Toen ik de eerste avond van m´n terugkomst in Antigua ging stappen, kwam ik zeer toevallig m´n salsalerares tegen die een soort afscheidsfeestje had van een Belgische jongen die zes weken in haar huis had verbleven (ze heeft namelijk ook een aantal kamers te huur in haar huis)...Ik kende de Belg en ik besloot dan ook met het groepje mee te gaan...We gingen eerst naar een bar en na de sluiting om een uur, besloten we ook nog naar de afterparty te gaan...Deze afterparty was echter veels te druk, en dus besloten we maar naar het huis van m´n salsalerares te gaan om een afzakkertje te nemen...We waren met z´n vijven: M´n salsalerares, haar buurjongen, de Belg, z´n Guatamalteekse vriendin en ik...
De Belgische jongen en z´n vriendin liepen nogal sloom en de groep splitste zich daarom...M´n salsalerares, haar buurjongen en ik moesten bij haar huis erg lang wachtten en grapten dat ze waarschijnlijk moeilijk afscheid konden nemen...
Tien minuten later kwamen ze binnen met de mededeling dat ze overvallen waren! Ze liepen slechts 50 meter achter ons en waren wat later ´door de bocht´ heen... Wij hadden ze dan ook niet gezien... Ze zeiden dat een auto plotseling voor ze stopte, er twee mannen uitkwamen, en er een een wapen richtte op de Belg...De man dreigde bij verzet te schieten (en gezien de kranten, weet je dat ze dat doen!)...De Belgische jongen en z´n vriendin deden dus niets...De twee mannen doorzochten alle zakken en tevens het ondergoed van beiden! De meid werd zelfs gezoend en onnodig éxtra betast...
De Guatamalteekse meid woont in Guatamala City en had tot deze gebeurtenis nog nooit zoiets meegemaakt! Ook de Belgische jongen had in de vier maanden reizen in Centraal Amerika geen problemen gekent en had die avond daarom z´n fototoetstel meegenomen... Gejat!!!
Ik zat later te bedenken dat je gewoon een flinke portie geluk moet hebben en dat dit soort voorvallen eigenlijk overal kunnen voorkomen, hier, in Latijns-Amerika...Hmmm...Op deze manier komt het geweld wel erg dichtbij...

Als je Guatemala, kort door de bocht, benoemt, zou ik zeggen: in potentie een prachtig land, maar door een overlast aan afval en aan geweld, wordt dit land geremd in haar ontwikkeling als toerismeland...

Voor mij was Chemuc Champey, Monterrico en Antigua het mooist om te bezoeken: schone plaatsen met een prachtige natuur en een eigen karakter...
Het Lago Atitlan was ook mooi om te zien...De herinnering aan Atitlan wordt alleen verstoord door het verblijven van mij in het hippieplaatsje San Pedro... Dit plaatsje had namelijk niets authentieks meer, sinds het een oord voor hippies, marihuana en paddestoelen was geworden...
Livingston viel me tegën: ik had een mooi kustplaatsje verwacht met witte zandstranden, dat ´s nachts zou veranderen in een stadje met een bruisend nachtleven op de klanken van de punta-muziek...Niets klopte van m´n veronderstelling: de stranden waren vuil en allerminst wit...en er werd, in de drie dagen dat ik er was, geen klank aan punta-muziek verspeeld...
Ook Rio Dulce had geen eigen karakter en was vuil... Tot slot was Tikal een tegenvaller doordat ik ook hier verwachtingen had..Ik verwachtte namelijk in de tempels te kunnen op grond van een documentaire die ik had gezien... Hmm, ik zal geen verwachtingen meer proberen te hebben...

Het land was dus niet de reden dat het moeilijk was om gedag te zeggen...Maar wat was dan wel de reden dat het moeilijk was?
Nou, de mensen die ik had ontmoet en meegemaakt gedurende m´n tien weken in Guatamala, die waren speciaal voor me...Misschien denk je; tien weken wat is dat nou? Maar het contact gedurende die tien weken met mensen is intenser te noemen, dan wanneer je in je eigen land vertoeft...

In de eerste plaats had ik met m´n salsalerares Gloria een erg goede band opgebouwd...Ik had het niet verwacht maar met haar ben ik écht goede vrienden geworden...Ze is top: eerlijk, recht door zee en ze bezit een groot gevoel voor humor...
Daarnaast waren ook Klaberth (25) en Gabriela (24), vrienden van me geworden... Dit stel verwacht in oktober hun eerste kind, maar besloten desondanks toch hun plannen uit te voeren om een hostel te openen...Gedurende de tijd dat ik danste zag ik dan ook hoe het hostel vorm kreeg...Ik praatte vóor en ná m´n salsadansles veel met hen...Ook hebben ze geholpen met m´n reisplanenn in Guatemala...
De laatse week besloot ik dan ook in hun hostel te verblijven om met eigen ogen te ervaren hoe het hostel was... En ik moet zeggen: het hostel is top...Schone kamers, zéér goede douches, schone handdoeken elke dag, een zeer goed ontbijt en tot slot zéér goede koffie!
In de laatste plaats (maar die had ik misschien als eerste moeten noemen) heeft de Guatamalteekse chica veel indruk op me gemaakt en had ik eigenlijk de meeste problemen om verder te gaan zonder haar nogmaals te zien...Maar ik zal niet in details treden...
Al deze mensen wil ik eigenlijk geen gedag zeggen...maar ja, ze passen niet in m´n backpack...Vooral het idee dat je deze mensen waarschijnlijk niet meer zult ontmoeten, maakt me ´n beetje bedroefd als ik er aan denk...Maar gelukkig hebben we de foto´s nog... ;-)

De volgende keer meer over Honduras...Ik zal jullie lekker maken: ik ben eerst in Copan geweest om Maya-ruines te bezichtigen, daarna ben ik naar het kustplaatsje Tela gereisd...

Adios, Sebas