Amsterdam-Atlanta-L.A.-Guatamala City-Antigua...

Beste Lezer,

Afgelopen maandag begon om 5 uur s´ochtends dan eindelijk m´n reis: ik werd wakker van m´n wekker; hij maakte voor mij voor de laatste keer dat snerpende, irritante geluid (een geluid dat ik zeker niet zal missen ;-))...Daarna genoot ik van m´n laatste verantwoorde ontbijtje (voor de geinteresseerde lezer; m´n ontbijt bestaat...eh...bestond uit een mix van sojamelk met lijnzaad, tarwezemelen, brinta en wei-eiwit ;-))..Tot slot genoot ik van m´n laatste gegarandeerde warme douche...
Om effe voor half zeven vertrokken m´n ouders en ik naar het vliegveld om in te checken en vaarwel te zwaaien...Eerst nog effe een laatse bakkie pleur gedronken met m´n ouders om daarna om acht uur door de douanepoortjes te vertrekken...

Om tien uur vertrok m´n vliegtuig naar Atlanta; een tien uur durende vlucht met een lege stoel naast me; dat betekende geen praatje met de persoon naast je, maar wél extra ruimte...Tijdens de vlucht werkte het tv-scherm ook nog eens niet, dus geen filmvermaak voor mij...
Ik probeerde tijdens de vlucht dan ook (op meerdere manieren) te slapen; normaal zittend, benen half over de andere stoel, schuinzittend tegen het raam en zelfs opgekruld met m´n knieen tegen m´n kin gedrukt... Niets werkte...Ik werd er alleen verrotter door...
Maar goed, geen man overboord...Het enige vermeldenswaardige van deze vlucht was de tocht over groenland; je kon prachtig scherp een schitterend uitzicht over de besneeuwde bergen waarnemen (ik heb daar nog enkele foto´s van, die later zullen volgen)

Op Atlanta aangekomen moest ik 6 uur wachten. Toevalligerwijs ontmoette ik Esther; een Nederlandse die dezelfde reis als ik onderneemt, maar dan in omgekeerde volgorde...Door die ontmoeting, duurde het wachten gelukkig niet al te lang :-)

Het tweede deel van de reis was voor mij de vlucht naar L.A.; tijdens die vlucht ontmoette ik een sympatieke Brits-Amerikaanse zakenman die op weg was naar China. De Brit was héérlijk sceptisch over de USA en met name over Bush...De laatste anderhalf uur hebben we gepraat, zonder ook maar een glimp van de film ´Rocky Balboa´ te zien ( je weet wel, die filmacteur die uit stilstand 30 verschillende films kan spelen en evenzoveel apentalen spreekt: toch RJ, Don en Wout?! Haha)...

Aangekomen in LA hoefde ik alleen maar naar de overkant van de gate te lopen om m´n volgende vlucht naar Guatamala City te kunnen pakken...Ook deze vlucht vertrok mooi op tijd en ook hier had ik geluk: niet één, maar twee plaatsen vrij naast me.. Deze keer kon ik het er dus van nemen: niet opgekruld, maar redelijk languit liggen en zo proberen te slapen.. Helaas ook ditmaal tevergeefs. geen oog dichtgedaan!
Maar goed... Ook deze vlucht verliep redelijk snel en na het uitstappen.. moest ik slechts m´n backpack van de lopende band vissen... Even was ik bang dat ik het brazilie-scenario moest ondergaan (9-dagen-zonder-koffer!), maar gelukkig was dit niet het geval... ;-)

Niets kon er meer fout gaan, toch?! Ik had immers een aantal dagen eerder m´n afspraak om opgehaald te worden door m´n talenschool, nog geverifieerd... Bovedien, had ik zelfs, voor de zekerheid, het telefoonnummer gevraagd en gekregen...
Echter, aangekomen in de ontvangsthal, zag ik heel wat namen op papier staan...Maar niet de mijne! Eerst dacht ik dat ze laat waren...Maar na een half uurtje vond ik het toch wat verdacht worden...
Een guatamalteekse vrouw, genaamd Jessica, zag dat ik wachte en vroeg in het engels op wie... Ze wilde wel bellen voor me naar de talenschool...Opgelost, dacht ik..eh...niet dus! De talenschool nam niet op... De vrouw belde een aantal keren voor me, maar tevergeefs...Tijdens het wachten bood ze me ´leche con arriz´ aan (melk met rijst, suiker en kaneel).. Erg lekker!
Jessica wachtte op dat moment ook op iemand, die niet aankwam...Ze gaf het op een gegeven moment op en bood me aan om me naar een busstation te brengen... Ik stemde toe om met haar mee te gaan en legde m´n backpack achterin...
Tijdens de tocht met haar jeep door het drukke verkeer van Guatamala City (ze rijden hier als gekken) gingen er allemaal gedachtes door m´n hoofd: is ze wel te vertrouwen, belde ze echt, wachtte ze echt op iemand?!
Lastig te beoordelen, als je net aankomt en al 35 uur wakker bent...Door de vele verhalen die ik gelezen heb over het reizen in Midden en Zuid amerika wist ik dat de mensen enerzijds extreem behulpzaam kunnen zijn, maar anderzijds je ook simpel kunnen belazeren... Ik besloot m´n deur open te houden, bij het verlaten van de jeep, bij het pakken van m´n backpack, zodat ze niet weg kon rijden met m´n backpack...
Al m´n voornemens waren echter niet nodig geweest; ze hielp me heel goed naar de bus, stapte als eerste uit en regelde een chicken bus naar Antigua :-)..
Eenmaal in de chickenbus, was het weer even ontspannen voor me...Althans de bus haalde links en rechts normale auto´s in!
Ik wist dat de tocht zo´n drie kwartier zou duren... Echter, na een half uur zag ik voor het eerst Antigua op de borden... En ja, waar moet je ergens zijn in Antigua? Ik werd een beetje zenuwachtig...Ik had wel de naam genoteerd van de school en twee telefoonnummers, maar geen adres... Ik besloot in de bus maar een vraag op te werpen in het Engels...De man aan wie ik het vroeg, verstond geen engels en begreep me niet... Ik dacht: oefffff! Wat nu?!
Op dat moment gaf een meisje antwoord aan me in gebrekkig engels... Gered! Yess!
Ze vroeg me waar ik heen moest... hmmm, o ja ik had geen adres...
Ik had eens eerder gezien dat het centrale gedeelte van een stadje bestaat uit het park... Ik besloot naar het park te willen en vroeg of ze wilde aangeven wanneer ik eruit moest... Dat deed ze... Ik maakte daarna nog wat misbruik van haar door haar te vragen of ze voor me in het spaans wilde rondvragen naar de school... Dat wilde ze en een half uurtje later stond ik in m´n spaanse schooltje: eindelijk, drieenhalf uur later dan gepland...

Op de talenschool vonden ze het erg vervelend voor me... Al gauw werd de fout ontdekt: In m´n eerste emailcontact had ik half zeven PM geschreven... Daarna was ik daarachter gekomen en had ik aangegeven dat ik om half zeven AM zou landen in plaats van half zeven PM... De fout was rechtgezet...Echter, in het ophaalscheam waren ze het vergeten te veranderen! STOM!!!

Het enige voordeel van deze reis bleek dat de reis van Guatamala naar Antigua slechts acht Quatzal koste (ongeveer 1 dollar)... Had de talenschool me opgehaald, had dit me 35 dollar gekost! KKKCHING! haha!

Wordt vervolgd!

Adiós y Hasta luego,

Bas